Το Ποδοσφαιράκι στην Ελλάδα

Όπως γράφω και στον τίτλο το Ποδοσφαιράκι στην Ελλάδα, δυστυχώς είναι ακόμα πολύ πίσω από το τοπ επίπεδο πού υπάρχει στον υπόλοιπο κόσμο, πάντα ήταν πίσω από την αρχή του την δεκαετία του 60' και του 70'  δεν είναι τωρινό φενόμενο αυτό, όπως έχω γράψει και στο παρελθόν η νοοτροπία πρέπει να αλλάξει και όχι τόσο το στυλ παιχνιδιού, τι φταίει γιά αυτό; μα φυσικά η αρχή βαραίνει πάντα τους εκάστοτε κατασκευαστές, γιατί όταν κατασκευάζεις τραπέζια με αστοχίες υλικών τα ακριβό πουλάς τα παρουσιάζεις γιά επαγγελματικά αλλά φτάνουν μόνο ως τα όρια του ερασιτεχνικού με αποτέλεσμα να βγάζουν απίστευτες φθορές, όπως γιά παράδειγμα τα λάστιχα στις βέργες πού ακόμα και τώρα τα φτιάχνουν μεγαλύτερα από τα μπαλάκια, με αποτέλεσμα να τραβάς και να χτυπάς κάθε φορά και πιό δυνατά γιά να κόψεις στο πλάι του τραπεζιού με αποτέλεσμα να βλέπεις να κόβεται και να σπάει το αλουμίνιο πού περνάει η βέργα τις πεντάδας η τις διάδας η τις τριάδας η να σπάει στις γωνίες από την ένταση την δύναμη και την αγανάκτηση του παίκτη γιά να κόψει, και η απάντηση των κατασκευαστών οι οποίοι δεν έχουν παίξει ποτέ σε επαγγελματικό επίπεδο δεν έχουν ασχοληθεί ποτέ με το αντικείμενο πού πουλάν σε τοπ επίπεδο γιά να δουν να πάρουν ιδέες να εμπνευστούν γιά το πως θα τα βελτιώσουν να σου απαντούν, όταν τους κάνουν παράπονα πως το τραπέζι πού αγόρασαν πριν από λίγους μήνες έσπασε εκεί εσπασε εδώ χάλασε παραπέρα, είναι πως φταίνε αυτοί πού παίζουν σαν κανίβαλοι και όχι τα τραπέζια τους, όπως έλεγε κάποιος παλιός κατασκευαστής από τους πρώτους στην Ελλάδα πού έτριβε τα χέρια του όταν κάθε λίγο έσπαγαν και χάλαγαν γιατί οικονόμισε από αυτό, πως εσείς το έχετε κάνει επιστήμη το ποδοσφαιράκι, δηλ. με λίγα λόγια μας δούλευε και από πάνω, τώρα πιά το μαγαζί του το έχει κλείσει αντί να δουλεύει ακόμα να διοργανώνει τουρνουά με τα τραπέζια του και να υπάρχει αυτό πού θέλουμε αθλητικό πνεύμα και όχι βάρτου μπίχτου και βουρδούλα του όπως είναι ακόμα. Έτσι λοιπόν φτάσαμε σχεδόν 2020 και στην χώρα μας δεν έχουν μάθει να παίζουν χωρίς να τραντάζουν το τραπέζι χωρίς να το σηκώνουν στον αέρα κλπ, το αξύμωρο είναι πως αυτοί πού το παίζουν πρωταθλητές δεν αφήνουν και τους άλλους να παίξουν με κάποιους κανόνες υψηλού επιπέδου, επίσημους αφού υπάρχουν και ο λόγος προφανές, δεν μπορούν να παίξουν χωρίς να κόβει βόλτες το τραπέζι, ένα παράδειγμα θα αναφέρω πάνω σε αυτό, κάποτε, παίζοντας με κάποιους στην Ελλάδα πριν αρκετά χρόνια και ενώ πριν έλεγαν τα δικά τους πως είναι αντρικό άθλημα κλπ γιά αυτό το κουνάνε και το τραντάζουν, όχι πως δεν μπορούν να παίξουν με κανόνες αλλά δεν θέλουν γιατί με κανόνες δεν είναι αντρικό, παίζοντας λοιπόν και μετά από αρκετές κόντρες γκολ στην πεντάδα [η κόντρα σε φάση άμυνας με γκολ από πεντάδα η εξτρέμ τριάδα, μέτραγε τότε ακόμα] μου έκαναν και παράπονα να παίζω πιό σιγά την πεντάδα και όχι τόσο δυνατά γιατί έτρωγαν συνέχεια γκολ από την κόντρα, γιά γέλια λέμε και γιά κλάματα...τύποι πού το παίζουν παικταράδες αυτοαναιρούνται μόνοι τους χωρίς να το καταλαβαίνουν και το σπορ είναι θέμα αντίληψης και συγχρονισμού κλπ.Αλάξτε τρόπο νοοτροποίας παιχνιδιού, χωρίς κανόνες η με κανόνες κατά το δοκούν του κάθε μαγαζιού παίζουν μόνο οι άμπαλοι, οι καλοί παίκτες  πού κάνουν πρωταθλητισμό παίζουν μόνο με επίσημους κανόνες...Η γιά φαν διασκέδαση....