Τραπέζια Ελληνικά-Αστοχίες Υλικών

Θα  προσπαθήσω να σας κάνω μιά ανάλυση γιά τις αστοχίες των υλικών στα Ελληνικά τραπέζια που χρησημοποιούνται και διακρίνονται σε κάθε τουρνουά πού γίνεται εκεί από κατά τα άλλα φιλότιμες προσπάθειες που κάνουν κάποιοι γιά να μαζευτούν παίκτες και να ανταγωνιστούν μεταξύ τους.Το πρώτο παράδοξο που υπάρχει είναι τα λάστιχα στις βέργες πού φτιάχνονται πιό μεγάλα από τα μπαλάκια και δεν μπορείς να σταματήσεις το μπαλάκι στις άκρες δεξιά και αριστερά σε όλο το μήκος του τραπεζιού,έτσι βλέπεις πολλές φορές και ενώ έχεις βγάλει κάποιες καλές άμυνες, το βλέπεις να περνά αργά και βασανιστικά από την διάδα σου στο πλάι και να μη φτάνει το παικτάκι να σταματήσει το μπαλάκι γιατί το λάστιχο θέλει λίγα χιλιοστά κόψιμο,και να πηγαίνει στον αντίπαλο σαν δώρο, το ξεπερνάμε αυτό κόβοντας τα λάστιχα λίγο, αλλά αυτό πού πραγματικά ξεπερνά κάθε λογική αθλητικής άμιλλας είναι να βλέπεις  να κόβουν λίγο τα λάστιχα στην πεντάδα και όχι σε τριάδα και διάδα, το γιατί το ξέρουν οι ίδιοι και μόνο,η δική μου γνώμη είναι από ημιμάθεια πως συμβαίνει αυτό.Επόμενο ατυχές πού συμβαίνει είναι η κατάσταση των κουζηνέτων στις βέργες πού μαυρίζουν από την λίπανση γιατί δεν αντέχουν στις τριβές που δημιουργούνται από τις συνεχής μετακινήσεις τις βέργας και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να σταθούν σε αγωνιστικούς ρυθμούς, όταν όμως παίζεις γιά χόμπυ και νομίζεις ότι είσαι παίκτης υψηλού επιπέδου τα βρίσκεις μιά χαρά και νομίζεις πως σέρνει και γρήγορα τη βέργα,πρόβλημα πού έχει λυθεί εδώ και πολλά χρόνια στα τραπέζια στο εξωτερικό ακόμα και γιά αυτά πού φτιάχνουν γιά παιδάκια,εδώ να πω πως ίσως υπάρχει μιά βελτίωση στα καινούρια τραπέζια του Σφακιανάκη αλλά μένει μόνο να τα δοκιμάσω σε ένα κρας τεστ όταν γυρίσω το καλοκαίρι γιά δυό μήνες.Πάτωμα και ράμπες - ράμπες χωρίς αμφιβολία άκυρες σε όλα τους, φαρδιές στα πλαινά μέρη του τραπεζιού και όταν πας να πιάσεις εκεί μπαλάκι είναι σαν να προσπαθείς να παίξεις μπάλα στην πλαγιά του χωριού,γλυστρά και χάνεται το κοντρόλ,στις γωνίες οι ράμπες ξεπερνούν και τον ένα πόντο στο ύψος και το μπαλάκι είναι συνέχεια εκτός τραπεζιού πολλές φορές όταν φτάνει εκεί με δύναμη, πατώματα από διάφορα ξύλα, νοβοπάν-mdf-κόντραπλακέ θαλάσσης-κλπ,αλλά όλα χωρίς επένδυση πάνω κάτω πριν τον φελλό,και το πιό σημαντικό ο φελλός πού πρέπει να είναι 1 χιλ. γιά να μην έχει περιθώρια σε λακουβάκια πού δημιουργούνται από τις καταπονήσεις και την πρόσκρουση από το μπαλάκι σε κάθε χτύπημα με τον καιρό, σε δύο μήνες μάξιμουμ η διαφορά είναι εμφανής ακόμα και σε άτομο με πρεσβυωπία,έχουμε λοιπόν τραπέζια με φελλούς των 3 χιλ- 2 χιλ- 1,5 χιλ-5 χιλιοστών πρεσαριστούς πάνω στο πάτωμα πού τελικά έχουμε το αποτέλεσμα των 1,5 με 2 χιλ. δηλ. μιά από τα ίδια πάλι.Έτσι δεν περίμενα να δω και κάτι άλλο στά διάφορα τουρνουά εκεί με ένα μεγάλο ποσοστό χτυπημάτων να κολλάει η να φεύγει διαγώνια ενώ το χτύπημα είναι γιά ευθεία η απλά να πηγαίνει το μπαλάκι αλλού για αλλού, σε συνδιασμό πάντα με το φιλμ επίστρωσης πού δεν έχει ο φελλός γιά να αντέχει τριβές άνω των 85 βαθμών πού δημιουργούνται στην επαφή πάτωμα μπαλάκι στό λάκτισμα.Πάμε και παρακάτω λαβές χερούλια,πού βγάζουν τζόγο από την πρώτη σχεδόν στιγμή πού τα ζορίσεις λίγο, πλαστικές σφήνες πού κόβονται αμέσως,αλουμινένιες σφήνες πού δεν συγκρατούν καλά και πάλι έχουν τζόγο η κόβονται και αυτές, έχουμε και άλλα ακόμα, λοιπόν προχωράμε και φτάνουμε στους μεντεσέδες πού στα μισά σχεδόν τραπέζια λασκάρουν και έχουμε πάλι τζόγο, σε κάποια τραπέζια τα ποδαρικά είναι ρυθμιζόμενα αλλά έχουν μεγάλα διάκενα στα πάσσα τους με αποτέλεσμα να υπάρχουν άκεντρα με μικρό ανεπαίσθητο τρέμουλο πού δεν μπορεί να αντιληφθεί ο αρχάριος που νομίζει ότι είναι και φτασμένος επαγγελματίας,τα παικτάκια των τραπεζιών διαφέρουν ποιοτικά από ξύλο σε ξύλο αλλά κανένα δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε διάρκεια τα επαγγελματικά του εξωτερικού γιατί θέλουν βελτίωση και γιατί δεν έχουν την ίδια μορφή μετά από μερικά παιχνίδια,προσωπικά μου έχουν μείνη στα χέρια όλων των κατασκευαστών μετά από κάποια σνέηκ χτυπήματα σπάνε και οι οξιές και τα πουρνάρια και τα δρύινα,χρειάζονται μασίφ παικτάκια από σκληρό μοριακά ξύλο και ενίσχυση από ρητίνη,το σφένδαμο είναι μιά καλή επιλογή.Οι σφήνες πού βάζουν στα παικτάκια για να κρατάνε είναι από ίνοξ καβίλιες η από βιδωτές καβίλιες με άλλεν,οι βιδωτές είναι άστοχο εντελώς γιατί δεν συνδιάζεται με σωστό τρόπο και λασκάρουν συνεχώς, πρέπει να τις περνάς ανάποδα με πατέντα γιά καλή εφαρμογή,αλλιώς έχεις κάθε λίγο λασκάρισμα και πρέπει να καργάρεις ξανά και ξανά όσπου κάποια στιγμή έχει φάει το ξύλο και έχει φτάσει βέργα το παξιμάδι και πλέον θέλει αλλαγή το παικτάκι,η ανοξίδωτη καβίλια προτείνεται χωρίς αμφιβολία γιά καλύτερη χρήση αλλά θέλει τρύπα 4,7 στην βέργα γιατί είναι 5 χιλ. και να μπορεί να κρατήσει το παικτάκι σταθερό παρά τις καταπονήσεις που δέχεται,γιατί 5χιλ. τρύπα βέργας και 5 χιλ. καβίλια ίνοξ μετά από μερική χρήση σε παικτάκια όπως τριάδα και διάδα πού έχου μεγάλη καταπόνηση κουνάνε και πρέπει να τα καρφώνεις ξανά και ξανά και το αποτέλεσμα είναι να χάνεται η καβίλια μέσα στο παικτάκι και κράτημα σωστό να μην έχεις και προκειμένου να αλλάξεις βέργα πού δεν έχει στραβώσει αλλά έχει ανοίξει δέκατα η τρύπα η βάζεις πιό μεγάλη καβίλια η βάζεις καρφάκια δεξιά αριστερά στο παικτάκι,η αν είσαι καλός μάστορας περνάς και καρφάκι μέσα στην τρύπα με την καβίλια.Τώρα περνάμε στην επιλογή σε μπαλάκια πού προτείνουν κάποιοι κατασκευαστές και μάλιστα γιά τα μπαλάκια με γραμμές ραβδώσεις κλπ πως έχουν καλύτερη επαφή με το παικτάκι ένα έχω να πω,πως όταν ο ήλιος αρχίσει να βγαίνει από την δύση τότα θα έχουν και τα μπαλάκια με γραμμές κλπ καλύτερη απόδοση στο παιχνίδι, δεν υπάρχει αυτό πού λέτε μαστόρια,αυτές οι εγκοπές του δέκατου στέλνουν το μπαλάκι μία φορά σωστά και δέκα λάθος, καλύτερα σαγρέ παρά με ραβδώσεις.Βελτιώστε τα τραπέζια για να βελτιώσετε και το παιχνίδι σας,παίξτε με κανόνες επίσημους υψηλού επιπέδου γιά να φτάσετε σε υψηλό επίπεδο.Άμιλλα και Αθλητικό πνεύμα όταν πιάνετε ποδοσφαιράκι,αγωνιστική υγεία και καλά παιχνίδια,παίξε δυνατά παίξε γρήγορα παίξε συγχρονισμένα, χρειάζεται πολλή πρακτική εξάσκηση γιά να φτάσεις σε ένα καλό αγωνιστικό επίπεδο...